Als jongetje van zeven liep Marcel Linthorst achter fanfareorkest Jubal aan en dacht: daar wil ik bij horen. Dat was in 1972. En nu, ruim een halve eeuw later, is hij nog steeds actief in dezelfde muziekvereniging - inmiddels Stichting - Jubal. Je kunt dus gerust zeggen dat Jubal een groot deel van zijn leven heeft beheerst. Hij ontmoette er ook zijn levenspartner en zelfs de gezinsvakanties werden erop aangepast.
Marcel werd in 1965 geboren in Amsterdam en verhuisde op zijn zevende naar Driemond, waar zijn liefde voor de fanfaremuziek begon. Daar ging hij ook naar de lagere school. Daarna naar de Open Scholengemeenschap Bijlmer en de MTS in Hilversum.
In Driemond werd Marcel, net als alle andere nieuwe jeugdleden van Jubal, opgeleid door de legendarische Jan van Damme. Van hem kreeg Marcel de althoorn toegewezen, want daar was op dat moment behoefte aan. Jubal had toen zo’n 30 à 40 leden en trad samen met een tamboerkorps en een majorettepeloton op. Er werd gespeeld en gemarcheerd op feestdagen als Koninginnedag en tijdens evenementen als de avondvierdaagse. En soms werden er aubades gegeven bij het stadhuis.
Op een gegeven moment was Marcel zo ver dat hij met de grote fanfare mee mocht repeteren en het meisje, Ellen, dat naast hem kwam zitten speelde ook althoorn en werd later zijn vrouw. Jubal was een grote familiaire beweging, ouders en kinderen speelden er, de hele familie. Eén avond per week in een zaaltje repeteren en vóór een groot evenement op zaterdag naar een industrieterrein om onder leiding van de tambour-maître te oefenen met marcheren. Ooit, in de hoogtijdagen, werd er met een fonds van de provincie een heel nieuw instrumentarium aangeschaft. Ook had Jubal een eigen clubhuis, in de Pieter Jacobsstraat in Weesp, een oude werkplaats die de leden in de weekenden zelf helemaal hadden opgeknapt. Daar werd gerepeteerd en die werd ook verhuurd aan onder andere de klaverjasclub, het zangkoor en de sjoelvereniging.
In 2009 hield Jubal, als fanfareorkest, op te bestaan. Vanwege vergrijzing, en er was geen nieuwe aanwas: de jeugd wilde niet meer in een ‘apepakkie’ op straat lopen. Muziekvereniging Jubal, opgericht in 1909, bestond toen precies honderd jaar en er waren zelfs plannen om het predicaat ‘koninklijk’ aan te vragen, maar ze hadden nog maar 12 leden en niet lang daarna hield zelfs het laatst overgebleven dweilorkestje ermee op. De vereniging werd opgeheven en de mensen die nog lid waren mochten hun eigen instrument houden. De andere instrumenten werden verkocht en het geld werd in een nieuw opgerichte stichting gestort. De uniformen gingen naar een goed doel in Moldavië. Maar eerst werd er een groots afscheidsconcert georganiseerd in de Van Houtenkerk in Weesp. Daar bestaat nog een cd-opname van met hoogtepunten van het repertoire door alle jaren heen, een historisch overzicht van Jubal. Het was een heel emotioneel moment toen het muziekvaandel de kerk werd uitgedragen. Het is nu opgenomen in de collectie van Museum Weesp.
Het clubhuis werd verkocht en de opbrengst ervan werd in de stichting gestort, bij het geld van de instrumenten. De vraag was nu: wat gaan we met het geld doen? Onder leiding van de voorzitter van de stichting werd er gebrainstormd over het gedachtegoed van Jubal. Waar had Jubal al die decennia voor gestaan? Antwoord: het aan de man brengen van de toonkunst. Met elkaar dingen doen. En vooral: naar elkaar luisteren. Jubal was altijd veel meer geweest dan alleen maar muziek maken.
In 2012 werd besloten om iets te gaan doen met muziekonderricht op lokale basisscholen. Aan de Gooische Muziekschool en de Weesper basisscholen werd gevraagd om met een plan te komen, dat Jubal dan voor 5 jaar zou financieren. En al snel lag er een plan op tafel waar alle partijen achter stonden: zes weken lang kregen alle leerlingen van alle groepen 5 muziekles waarin ze zelf een instrument mochten uitkiezen, uit vier verschillende instrumenten. En deze kennismakingsfase werd afgesloten met een grote uitvoering in de Van Houtenkerk. De eerste uitvoering in 2013 werd een groot succes, de kinderen waren super enthousiast en vonden het geweldig om op het podium te zitten, en het loopt nu nog steeds. Met het verschil dat Jubal het niet helemaal meer financiert, het is nu 50/50 met de scholen, maar nog steeds een win/win situatie. Muziek is belangrijk voor de ontwikkeling van de hersenen en de sociale ontwikkeling. Plus dat de kinderen leren luisteren en samen dingen leren doen. Muziek in de klas: Maxima is er tegenwoordig ook mee bezig.
In 2016 werd de Jan van Damme Jubal muziekprijs in het leven geroepen, toegekend aan jonge kinderen die actief zijn met muziek. Jan heeft heel veel kinderen opgeleid en was ook jarenlang de enthousiaste muzikaal leider van Jubal. Deze prijs zorgt ervoor dat Jan van Damme in de herinnering blijft. Marcel zelf maakt natuurlijk ook nog steeds muziek, hij speelt nu trompet bij muziekvereniging G.A. Heinze, een harmonie in Muiderberg.
Auteur: Otto Haan
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
