In januari van dit jaar verscheen in Het Parool het artikel “Deze Amsterdamse waarzeggers zien wat wij niet zien” — een intrigerend portret van moderne zieners in de stad. Dit artikel vormde het startschot voor een serie verhalen waarin de toekomst centraal staat. Elk verhaal in deze reeks benadert het thema vanuit een eigen methode. Wat ze gemeen hebben? Een diepe verbinding met het energetische werk en een nieuwsgierigheid naar wat er net buiten ons zicht ligt.
Wauw. 750 jaar Amsterdam. Wat een plek en wat een verhalen zijn hier verzameld.
Amsterdam, ik hou van jou. Vanaf het eerste moment dat ik hier kwam wist ik: hier wil ik wonen. Mijn Belgische vrienden lachten en zeiden: “Ja ja Dia, tis al goe.” Toch pakte ik niet veel later mijn spullen en begon ik aan het avontuur. The City of Dreams, noem ik het vaak.
Tien jaar geleden verhuisde ik vanuit het pittoreske Leuven naar deze stad. Ik dacht toen dat ik superstar DJ zou worden. Amsterdam had andere plannen. Tarot kruiste mijn pad, NLP en systemisch werk volgden, en vandaag werk ik als weerstand coach met mensen die vastzitten, willen voelen en vooruit willen.
In de afgelopen jaren komen veel cliënten bij mij met toekomstvragen. Dit kan gaan over hun carrière, hun relatie of over diepere verlangens als kinderen krijgen, thuiskomen in zichzelf of eindelijk de moed vinden om een nieuwe weg in te slaan. Tarot wordt vaak gezien als een manier om vooruit te kijken, maar ik zeg altijd: wie ben ik om jouw toekomst te bepalen? En al helemaal niet die van onze prachtige stad. Voorspellen doe ik niet. Alles gebeurt in het nu. Zoals Eckhart Tolle schrijft: “Het leven is nu. Er is nooit een tijd geweest dat je leven niet nu was, en er zal ook nooit een tijd zijn dat je leven niet nu is.”
Toekomst. Het woord alleen al. Toe en komst. Wat komt ons toe?
Misschien is dat wel de kern. Wij kunnen de toekomst niet vastleggen, maar we kunnen ons wel beschikbaar maken voor wat wil komen. Door aanwezig te zijn, door volmondig “ja” te zeggen tegen wat zich aandient. Door in het nu keuzes te maken die, zoals de wetenschap dat zo mooi beschrijft, een kettingreactie veroorzaken: oorzaak en gevolg.
En toch is de realiteit dat we in een stad wonen die constant onder spanning staat. Van woningnood tot klimaatdruk, van polarisatie in de politiek tot de groei van digitale bubbels die ons eerder scheiden dan verbinden. We springen van de ene microtrend naar de andere, vaak te druk om stil te staan bij wat ons werkelijk verbindt.
En toch. Stel je voor hoe Amsterdam eruit zou zien als we werkelijk in harmonie met elkaar leven. Een stad waar de drukte nog steeds gonst, maar waar achter elke voordeur ruimte is voor warmte. Waar de gracht vol is met verhalen die we delen in plaats van geheimen die we wegstoppen. Waar buren elkaar kennen, kinderen veilig buiten spelen en we niet alleen consumeren maar ook delen. Een stad waarin verschillen niet voor afstand zorgen, maar voor nieuwsgierigheid en verbinding.
Een stap verder kijken dan ons eigen belang. De keuze maken om niet alleen naast elkaar te leven, maar met elkaar. Want de stad verandert, en wij veranderen mee. Je hebt altijd twee opties: meegaan in overgave of in verzet blijven hangen. Vasthouden aan wat los wil laten, of durven bouwen aan iets nieuws.
Hoe doen we dat dan, in harmonie leven? Door klein te beginnen. Met jezelf. Neem elke dag even een moment voor een Harmony Check-in. Stel jezelf drie vragen: Waar denk ik aan? Hoe voel ik mij daaronder? Wat heb ik nu nodig? Alleen al dit bewust onderzoeken brengt je dichter bij jezelf. En pas als je in harmonie bent met jezelf, kun je die harmonie ook doorgeven aan een ander.
Mijn wens is dat we de komende jaren kiezen voor die beweging. Dat we de kracht van verbinding inzetten om onze stad te dragen. Niet omdat het moet, maar omdat het onze toekomst is.
Laten we met z’n allen meer aanwezig zijn en elkaar daarin ondersteunen. Juist nu hebben we dat nodig. Of je nu voor Ajax bent of niet, Koningsdag je lievelingsdag is of de stad juist ontwijkt tijdens ADE, we delen dezelfde stad als ons thuis.
Dus vraag ik je: kun jij vandaag deze plek iets beter achterlaten dan je haar gisteren aantrof? Zijn we collectief in staat om de progressiviteit van Amsterdam niet alleen te claimen, maar ook te cultiveren? Om te evolueren tot een stad waarin we elkaar zien, voor elkaar zorgen en met respect en liefde door de straten bewegen?
Of is de ikkigheid te groot geworden, en is de havercappuccino in je visgraatvloer-keuken belangrijker dan hoe het gaat met je buurvrouw?
Als ik dan toch iets mag wensspellen, dan wens ik ons dit toe: een stad die niet alleen overeind blijft door haar stenen en grachten, maar door de mensen die kiezen om haar elke dag opnieuw te dragen. In harmonie. Met zichzelf, met elkaar, met het leven dat ons toekomt.
Auteur: Dia Jonas Dreessen
Meer weten over Dia? Check zijn website.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
