‘’Ik had het echt heel moeilijk toen de lockdown uitbrak. Ik ben een mensenmens. Mijn hele leven werk ik al in de horeca, en sinds vijftien jaar run ik samen met mijn partner café Sonneveld. Dus toen de wereld ineens tot stilstand kwam, viel ik in een diep gat.
English text below.
De zaak was leeg, het was stil op straat. Op een gegeven moment dacht ik: Wat ga ik in godsnaam met mijn tijd doen? Ik miste de mensen enorm, de gezelligheid, en ik had geen doel meer in mijn leven. Toen ontstond er een plan.
Ik ken veel mensen hier in de Jordaan. Deze buurt is mijn thuis, en we letten hier allemaal een beetje op elkaar. Dus vroeg ik me af: Wie heeft nu mijn hulp het hardst nodig?
Ik dacht aan zes oudere buurtbewoners die ik kende en waarvan ik wist dat ze niet meer durfden naar buiten te gaan. Ik ben bij hen één voor één langsgegaan en zei: ik weet dat jullie bang zijn om naar de supermarkt te gaan, mag ik voor jullie koken zolang de lockdown duurt?
Ze vonden het een geweldig idee. Ik sprak met hen af: als de lockdown drie weken duurt, dan doe ik het drie weken. En als het zes maanden duurt, dan doe ik het zes maanden.
Ik deed het kosteloos omdat het mij de kans gaf anderen te helpen. Elke dag kookte ik voor hen en bracht ik de maaltijden langs. Ze vonden het fantastisch en het gaf míj een doel.
Daar heb ik zóveel liefde en doorzettingsvermogen uit gehaald. Ik hielp hen, maar eigenlijk hielpen zij míj erdoorheen. Niemand mag eenzaam zijn in deze wereld. Dat is de boodschap waarnaar ik leef.
We lopen zo vaak gedachteloos een huis voorbij, zonder ons te realiseren… Achter ieder raam schuilt een geheim. Al geef je maar een glimlach, dat alleen al kan een wereld van verschil maken.’’
English
‘’I really struggled when the lockdown started. I love people. I’ve worked in the hospitality industry all my life, and I’ve been running Café Sonneveld with my partner for fifteen years. So when the world suddenly came to a standstill, I fell into a deep hole.
The restaurant was empty, the streets were quiet. At one point I thought: What on earth am I going to do with my time? I really missed the people, and I had no purpose in my life anymore. Then I came up with a plan.
I know a lot of people here in the Jordaan. This neighborhood is my home, and we all look out for each other here. So I asked myself: Who needs my help the most?
I thought of six elderly residents I knew who no longer dared to go outside. I visited them individually and said, I know you’re afraid to go to the supermarket, so may I cook for you as long as the lockdown lasts? They loved the idea. I agreed with them: If the lockdown lasts three weeks, I’ll do it for three weeks. And if it lasts six months, I’ll do it for six months.
I did it free of charge because it gave me a chance to help others. Every day, I cooked for them and delivered the meals. They loved it, and it gave me a purpose.
I got so much love and perseverance out of that. I helped them, but actually, they helped me through it.
No one should be lonely in this world. That is the message I live by.
We so often walk past a house without thinking, without realizing…
Behind every window, there is a secret. Even if you give a smile, that alone can make a difference.’’
Iedere maand tot oktober 2025 deel ik een nieuw verhaal, en in september 2025 volgt een tentoonstelling. Ken je iemand die een bijzondere bijdrage levert aan de stad? Mail dan een kort profiel naar humansofamsterdam@gmail.com.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
