Tijdens het bewind van koning Lodewijk Napoleon (1806-1810) woedde een pokkenepidemie in Europa. Hij ontdekte dat het koepokkenvaccin niet op grote schaal werd gebruikt, vooral onder de armen en plattelandsbevolking. Op advies van zijn gezondheidsadviseurs vaardigde hij op 25 november 1808 een decreet uit voor vaccinatiecampagnes in Nederland.
Op 4 juli 1808 liet de minister van Binnenlandse Zaken namens Zijne Majesteit twee circulaires uitgaan. De een was gericht aan de landdrosten, de ander aan de Departementale Geneeskundige Commissies. De laatste bevatte een uitnodiging om medisch advies uit te brengen over de vraag: hoe kan het gebruik van koepokinenting algemeen worden gemaakt?
Niet iedereen zag het zitten om zich te laten vaccineren met dierlijk materiaal. De circulaire aan de landdrosten schetste in grote lijnen wat de bedoeling was: “Alle middelen welke kunnen strekken, om het vooroordeel van sommigen, de gehechtheid aan oude begrippen, de ongegronde vrees te doen verdwijnen, behoren bij de hand te worden genomen. Men moet de menschen tragten te overtuigen dat men zich zelve benadeeld, dat men zelfs ondankbaar handeld tegen het Weldadig Opperwezen wanneer men de koepokinenting verwerpt omdat het een nieuwigheid is, en geen gebruik wil maken, van het geen meerder kennis heeft doen ontdekken, en door de ondervinding nuttig is bevonden.”
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
