Sla navigate over

Humans of Amsterdam – Een serie over mensen die onze stad mooier maken (1)

15 oktober 2024
Geschreven
Noord
Heden
Humans of Amsterdam

Ter ere van het 750-jarig bestaan van Amsterdam portretteer ik dit jaar Amsterdammers met verhalen die nauw verbonden zijn met de stad. Waar ik normaal willekeurige voorbijgangers vastleg op straat, zoek ik nu bewust naar ongeziene helden die zich inzetten voor hun buurt. Vandaag: Bob, uit Noord.

English version below. 

Bob

We kwamen net uit de oorlog. En verhuisde van de Spaarndammerbuurt naar Kattenburg. Na een tijdje ging mijn vader er vandoor met een andere vrouw, en toen stond mijn moeder er alleen voor. De sociale dienst zorgde wel voor een bepaald inkomen op weekbasis, daar konden we net van rondkomen.

Vlak voor kerst riep mijn moeder mij en mijn zus bij elkaar en zei: ‘Jongens, met Kerst moeten we het dit jaar alleen met een sneetje brood doen. Mama heeft geen centjes.’ Wij hadden het daar wel even moeilijk mee maar er was niet veel aan te doen. Op Eerste Kerstdag zaten we thuis voor een zelfgemaakt kerstboompje met een paar ballen toen er hard op de deur werd gebonsd. Mijn moeder zei tegen mij: ‘Ga jij maar even kijken.’

Op de gang stond een grote doos. Met moeite konden we hem naar binnen tillen. Ik maakte de doos open, en hij zat helemaal vol met eten en drinken. Ik kon het bijna niet geloven. Achteraf bleek het dat de winkeliers en buurtgenoten allemaal wat hadden gedoneerd om ervoor te zorgen dat de armste bewoners ook iets lekkers hadden met de kerst. Die avond vroeg ik aan mijn moeder waarom mensen dat deden. Waarom zouden ze dat zomaar weggeven? Mijn moeder legde uit dat mensen dat doen vanuit de goedheid van hun hart. Dat heeft me nooit meer losgelaten.

Mijn hele leven heeft in het teken gestaan van mensen helpen, of het nou mijn buren zijn of vluchtelingen. Als iemand hulp nodig heeft, dan help je. Al 44 jaar rijd ik mensen rond voor het Rode Kruis. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, bracht ik families van de RAI naar het Centraal Station. Ik herinner me dat ik in de auto in gesprek raakte met de moeder van een gezin. Ik vroeg haar hoe hun vlucht was verlopen. Ze vertelde dat ze onderweg waren beschoten, en dat haar baby en haar vader waren omgekomen.

Nou, toen stonden de tranen in mijn ogen. Zelfs voor mij was dat te veel. Als ik eraan terugdenk, nog steeds. Ik heb er nachtmerries van gehad. Inmiddels ben ik 86 en heb net een zware operatie ondergaan, maar zolang mijn benen het nog doen, blijf ik doorgaan, want toen wij hulp nodig hadden, stonden er mensen voor ons klaar. Dus blijf ik dat nu ook doen. Als het Rode Kruis een chauffeur nodig heeft, zeggen ze: ‘We bellen Bob wel even.’ Want ze weten dat ik geen nee zeg, en daar ben ik trots op.

Click here for the English version

Humans of Amsterdam

Iedere maand tot oktober 2025 deel ik een nieuw verhaal, en in september 2025 volgt een tentoonstelling. Ken je iemand die een bijzondere bijdrage levert aan de stad? Mail dan een kort profiel naar humansofamsterdam@gmail.com.

Humans of Amsterdam op Instagram

* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.