Een diepe reflectie op een duurzaam leven 2/3

We zitten te veel in ons hoofd. We willen uniek zijn. We zijn een prestatiesubject geworden. Dat vooruitgang nastreeft. De wereld is van ons en is naar onze hand te zetten. De wereld draait gewoon door maar er is vervreemding en verwarring alom. We zijn ons contact met de aarde kwijtgeraakt en daarmee het contact met onszelf als mens. Uiteindelijk is verbinding met andere en met ons ecosysteem een diepe menselijke behoefte, gebrek hieraan laat ons naar spullen graaien. Er is een grote behoefte aan natuurervaringen, ontspanning en gelukkige momenten – behoeften die direct te maken hebben met onze relatie tot de natuur. Een duurzame samenleving is een samenleving die zichzelf in stand kan houden. Die geen uitputting oplegt aan andere samenlevingen. Ook niet op dieren, natuur en op grondstoffen. We maken er gebruik van, maar putten niet uit. Onze natuurlijke hulpbronnen behandelen we met respect. De natuur de ruimte geven voor herstel. De natuur is krachtig, wijs en magisch. Natuur is leven. Wij zijn de natuur. De natuur is er, en kan zonder de mens. De mens kan vanuit een wederkerige relatie geven aan en nemen van de natuur. Vanuit hersteld contact met de natuur.

Verhaal 2

Ik word wakker en hoor de vogels om mijn huis vrolijk fluiten. Het heeft geregend vannacht, fijn voor de planten in de tuin.

Ik ga mijn bed uit, naar beneden en trek mijn tuinklompen aan voordat ik de tuin in stap. Ik controleer of de kippen en eenden naar buiten zijn gegaan en genoeg te eten en drinken hebben en ik zet de kas open. Daarna pluk ik wat kruiden en neem deze mee naar binnen om ze fijn te snijden. Samen met de aardbeien die ik gisteren al had geplukt en havermout vormt dat het ontbijt.

We zitten met zijn allen aan tafel, dat betekent naast mijn gezin, ook mijn ouders en buurtgenoten met wie we een stuk grond beheren. Het is fijn met verschillende leeftijden en levenservaringen de dag te starten. Met zijn allen zitten we aan de keukentafel en bespreken we wat de plannen zijn voor de dag en wat de dag verder kan gaan brengen. Deze start samen zorgt voor verbinding onderling en met de natuur. We delen vaak kennis over de aarde en spreken vaak over hoe je jezelf gezond houdt in relatie tot de aarde.

We verlaten de ontbijttafel als gezin, kleden ons aan en poetsen onze tanden. De kinderen brengen we op de fiets naar de ochtendschool waar kinderen van verschillende leeftijden in een groep zitten. Op deze school zijn er geen strak omlijnde verwachtingen waar de kinderen zich in moeten ontwikkelen, ze worden begeleid in het leren over de onderwerpen waar ze zelf interesse voor tonen. Er is veel aandacht voor natuur en hoe je als lokale samenleving voor elkaar zorgt.

Eenmaal thuis trek ik mijn laarzen aan en gaan mijn man en ik aan de slag;

• in de keuken
  • de kombucha moet nog gemaakt worden
  • we bereiden het nog te bakken brood voor om later in de ochtend in de oven vers te bakken voor de lunch
• in de tuin
  • onderhoud in de moestuin, kas en boomgaard uitvoeren (onkruid wieden, nieuwe planten zaaien, courgettes opknopen, tomaten dieven, etc).
  • bloemen, bladeren en kruiden te oogsten en binnen te drogen leggen of hangen

Voordat het lunchtijd is oogsten we de groentes en fruit voor de lunch en het avondeten. De lunch bestaat uit het zelfgebakken brood en een soep of salade. Ook maken we een plannetje voor het avondeten.

Na de lunch controleer ik of er berichten zijn ontvangen van de andere gemeenschappen waar we contact mee hebben. Als lokale gemeenschap zijn we ons ervan bewust dat er verschillen bestaan in hoe je zelf leeft, onderling met elkaar beleeft en dingen ervaart. Er heerst bewustzijn over dat je dat zelf en met elkaar creëert en dat je daar zelf invloed op hebt, je kiest immers zelf hoe je je leven inricht en hoe je met anderen omgaat. Het continue blijven ontwikkelen van jezelf en onderlinge samenwerking door het leren van andere individuen en gemeenschappen is van alledag.

Het is tegenwoordig makkelijk mogelijk om de kennis en kunde van andere gemeenschappen (distinctieve competenties) goed te overzien. Als jouw gemeenschap zich ergens in wil ontwikkelen waar een andere gemeenschap al goed in is, dan is het contact snel gelegd. De andere gemeenschappen in de dichtbije omgeving kan je makkelijk voor een dag(deel) bezoeken. Maar andere uitwisselingsvormen bestaan er ook, zo zijn er jaarlijkse Europese metafysicacongressen waar je elkaar kan treffen en ook periodieke bijeenkomsten (bijvoorbeeld op basis van de stand van de maan) waarbij je kennis, kunde en ervaringen deelt over hoe je gezond kan blijven leven en onderdeel bent van de natuur. We maken plannen om naar een congres te reizen in Denemarken komende herfst om meer te leren over het buitenspelen/-leren in het gezinsleven met jonge kinderen.

De kinderen komen begin van de middag terug van school en doen met ons mee in de taken van de middag (kleding herstellen, pottenbakken, etc.) of spelen wat om ons heen en in de boomhut. Het avondeten bereiden we vaak met in ieder geval 3 volwassenen samen voor een groep van een man of 10. Tijdens het avondeten bespreken we de plannen voor de aanstaande reis van ons als gezin en hoe we de afstand op een fijne en duurzame manier gaan afleggen. We zijn ook aan het verkennen wat we onderweg kunnen beleven, want de reis duurt waarschijnlijk een aantal dagen. De school ondersteunt dit initiatief en gunt de kinderen ook deze ontwikkeling en kennismaking met andere culturen en talen. Wanneer de kinderen naar bed zijn bespreek ik met mijn man wat er nog moet worden voorbereid voor de reis en aan wie we welke van onze taken in de gemeenschap kunnen overdragen in onze afwezigheid.

Ik poets mijn tanden en na nog wat gelezen te hebben ga ik mijn bed in. Weltrusten en “dag dag, morgen weer een nieuwe dag”!