"Je moet moedig zijn om een nieuw leven op te bouwen in een ander land. In het begin sprak ik de taal gebrekkig. Wanneer mensen me vroegen iets te herhalen, raakte ik in paniek en schaamde ik me om te spreken."
English version below.
Ik was zestien en een half toen ik naar Nederland kwam, en op mijn zeventiende werd ik moeder. De eerste jaren waren moeilijk. In Marokko was ik gewend aan een groot gezin om me heen, aan feestelijke momenten en gezamenlijke gezelligheid. Er was altijd geluid, maar hier was het stil. Ik begreep het niet—waar waren de mensen?”
Voor mij was het een proces van vallen en opstaan. Niemand vroeg: ‘Hoe voel je je?’ of ‘Wat wil je bereiken? Wat zijn jouw doelen?’ En juist dat is zo belangrijk. Ik moest alles zelf uitzoeken, maar gelukkig ben ik avontuurlijk ingesteld. Ik hou van nieuwe ervaringen en leer graag. Daarom bleef ik actief zoeken naar contacten en mogelijkheden.
Inmiddels doe ik al meer dan 30 jaar vrijwilligerswerk en heb ik, samen met mijn collega Darifa, een stichting opgericht waarmee we vrouwen ondersteunen.
We komen met allerlei groepen vrouwen samen. Ze ontmoeten elkaar tijdens activiteiten, cursussen en workshops. Niets is hier taboe. We praten over alles, en zo komen alle verhalen naar boven. Op basis daarvan nodigen we mensen uit: voorlichters, dokters, psychologen. Of we luchten gewoon ons hart bij elkaar.
Tijdens de coronatijd ontdekten we dat veel daklozen geen eten hadden. Ze leden honger, dus begonnen we met koken voor hen. Dat doen we nog steeds—elke dinsdag koken we samen met alle vrouwen zo 350 warme maaltijden.
Alles wat ik weet, deel ik met de vrouwen in de groep. Of het nu gaat om een medicijn, een kruid, of een levensles—ik vertel alles wat ik weet. Want als je kennis hebt, heb je ook de verantwoordelijkheid om die te delen met de mensen om je heen. Het mooie is dat maar door de onderlinge steun groeit het zelfvertrouwen van de vrouwen. Hier krijgen ze hun eigenwaarde terug en worden ze trotse vrijwilligers. Ze worden zelfstandiger, sterker en capabeler.
Ik wil dat alle vrouwen weten hoeveel er mogelijk is. Ik vertel hen over gezondheid en hoe belangrijk het is om de taal te leren. Het is de sleutel om mee te doen in de maatschappij.
Het gaat er niet om dat je perfect Nederlands spreekt. Ik maak nog steeds fouten als ik spreek, maar ik schaam me niet—want ik ben aan het leren. En dat is oké.
Iedere maand tot oktober 2025 deel ik een nieuw verhaal, en in september 2025 volgt een tentoonstelling. Ken je iemand die een bijzondere bijdrage levert aan de stad? Mail dan een kort profiel naar humansofamsterdam@gmail.com
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
