In 2025 deden ruim 5000 leerlingen uit groep 5 en 6 mee aan 2 speciale schrijflessen. Het thema: schrijf een verhaal over jouw Amsterdam van de toekomst. Stichting De Schoolschrijver had voor hen deze lessen en een leerkrachtenworkshop ontwikkeld, en er een grote schrijfwedstrijd aan verbonden. Een creatief cadeau ter gelegenheid van de 750ste verjaardag van Amsterdam.
Ik loop door Amsterdam en ik zie de zee.
Dat komt doordat Amsterdam is gescheiden van Noord-Holland, het ligt nu op de Noordzee.
Er ligt alleen nog maar een brug tussen Haarlem en Amsterdam.
Acht jaar geleden dachten de mensen dat de klimaatverandering zo groot werd dat Amsterdam zou overstromen als ze het niet de zee op lieten drijven. Maar omdat mensen zo hard aan de klimaatverandering hebben gewerkt is het nu niet meer nodig dat Amsterdam op zee moet.
Er is alleen één ding met Amsterdam dat echt dwarszit. Het wordt verpest doordat er door de hele stad lelijke betonnen flats worden gemaakt.
Dus bedachten ik en mijn vrienden Felix, Lieuwe, Enzo, Cassius, Maxi, Ryan en Ermiyas het plan om te gaan protesteren.
Dat deden we door middel van plastic nep pistooltjes. Om de pijltjes van die pistooltjes bonden we briefjes met daarin de dingen beschreven, die de gemeente moet veranderen.
Zoals dat ze die flats leuker moeten gaan aankleden.
Daarom verzamelden mijn vrienden en ik heel veel zakgeld om pistooltjes en pijltjes te gaan kopen. Toen we de pistooltjes en de pijltjes hadden gekocht, spraken we twee dagen later af om te bedenken en schrijven wat er op de papiertjes moest komen. Zo gezegd, zo gedaan: Twee dagen later en iedereen zat bij mij thuis te schrijven en te plakken.
Het was wel heel stil, want iedereen was diep aan het nadenken over het protesteren dat wij de volgende ochtend zouden gaan doen.
Op de briefjes stonden dingen als:
’Amsterdam wordt verpest door de nieuwe lelijke flats” en
‘Als je dan toch rondvaarten door de grachten wil, maak het dan prettiger voor de bewoners.’
Van de gedachte dat we morgen “de pijl en briefjes’’ door de ramen van het stadhuis gingen schieten, kon ik die nacht niet slapen. Eerlijk gezegd vond ik het best spannend. We konden dan wel niet opgepakt worden (want we waren te jong), maar toch wist ik niet precies wat er dan wel kon gebeuren.
Toen ik eindelijk in slaap viel was het alweer 02:00 uur, dus werd ik niet heel erg fit wakker. Ik bereidde mij alvast voor, dus pakte ik een grote tas en stopte er meerdere dingen in: mijn pistooltje, een zakje met pijltjes, het pistool van Enzo en wat zakgeld om wat broodjes van te kopen.
Ik was als laatste bij het stadhuis. Iedereen stond er al en toen ik kwam pakte iedereen zijn pistooltjes en begonnen we met het schieten. We hadden wel geluk, want de ramen stonden wijd open en niemand die het zag.
Toen alle pijltjes op waren liepen we weg, want als we zouden rennen zou dat veel te opvallend zijn.
“En nu 32 jaar later als ze het feest vieren van 800 jaar Amsterdam, rijden ze de steigers weg van de lelijke flats en zie ik prachtige gebouwen verschijnen.”
De volgende dag was ik erg geschrokken want er stond in de krant: ‘kinderen schieten protest pijltjes door de ramen van het stadhuis.’
Snel rende ik naar mijn kamer op zolder en verstopte mijn pistooltje.
Ik was weer beneden en las het artikel nog eens goed maar toen ik de foto zag dacht ik: ‘Het is met me gedaan’, want mijn hoofd stond op de foto.
Ik las snel door, maar toen las ik dat ze mij zochten.
Er ging van alles in mij om.
Maar ruim een half uur later ging de deurbel. Mijn vader deed open en daar stonden de burgemeester, een paar andere mensen van de gemeente en… al mijn vrienden.
Ze zagen er alleen niet gestrest uit, maar eerder blij.
Dat begreep ik pas toen ze vertelden dat ze wat gingen doen aan veel dingen die wij hadden opgeschreven.
Wij waren zo blij dat we de volgende dag nog een heel langdurig feest vierden.
Alleen vroeg de burgemeester toen opeens aan mij of ze een boot, die ik toen ik negen was bedacht had, mochten gebruiken voor de verbetering van rondvaarten en ik zei ‘ja’’.
De burgemeester had namelijk een schets van die boot gezien.
De boot had de vorm van een ronde kaas en paste goed onder de kleine bruggetjes op de grachten.
En nu 32 jaar later als ze het feest vieren van 800 jaar Amsterdam, rijden ze de steigers weg van de lelijke flats en zie ik prachtige gebouwen verschijnen. Toen ik dat aan het bewonderen was hoorde ik getrompetter achter me op de grachten. Ik draaide mij om en zag mijn zelf ontworpen bootje varen.
De mannen en vrouwen op de boot zeiden tegen mij dat ik ook op de boot moest komen. Toen ik eenmaal op de boot zat sprongen de tranen mij in de ogen, omdat ik voor dit alles had gezorgd met mijn vrienden.
Philip
Daltonschool De Meer
Er deden 205 schoolklassen van 75 scholen uit Amsterdam en Weesp mee aan het project. De 2e schrijfles werd live in de klas gegeven door kinderboekenschrijvers, ook wel Schoolschrijvers genoemd. Deze schrijvers motiveerden de leerlingen om hun verhalen nóg beter te maken.
Leerkrachten stuurden de origineelste toekomstverhalen in voor de schrijfwedstrijd. De jury bestond uit kinderboekenschrijver Zindzi Zevenbergen, journalist Merel Westrik en directeur digitalisering en innovatie van de gemeente Amsterdam, Ger Baron. Samen selecteerden zij 8 finalisten.
Op 15 oktober kwamen alle finalisten met hun hele klas naar het knallende finalefeest in de OBA. Aan het eind van het feest maakte wethouder Marjolein Moorman van Onderwijs de 3 winnaars bekend. Zij wonnen een leeszitzak voor op school – een plek om lekker te lezen en nieuwe verhalen te verzinnen.
Dit unieke taaloffensief werd mede mogelijk gemaakt dankzij een samenwerking met lokale partners, stichting Kleine Lettertjes, de Bibliotheek, BBO Amsterdam, bureau Amsterdam 750 en de gemeente Amsterdam. Samen onderstrepen we het belang van schrijfplezier en de kracht van verhalen vertellen, en betrekken we jonge Amsterdammers nog meer bij hun eigen stad.
De Schoolschrijver biedt al 15 jaar interactieve lesprogramma’s en inspirerende trainingen rond lezen en schrijven voor alle basisscholen. Met een belangrijke rol voor professionele kinderboekenschrijvers, de Schoolschrijvers en (actuele) jeugdliteratuur. Met als belangrijk doel: ieder kind taalsterk.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
