Hoewel Surinamers in de jaren zeventig Nederlandse staatsburgers waren, konden ze niet wonen waar ze wilden. Ze werden uit sommige wijken in Amsterdam geweerd en kwamen en masse in de Bijlmer terecht.
Mijn ouders mochten in de jaren zeventig niet in de Van der Pekstraat in Amsterdam-Noord wonen. Niet rond de Meeuwenlaan, even verderop. De buurt rond Admiraal de Ruyterweg in West was ook niet beschikbaar. Evenmin de Vlietstraat, de Baarsstraat in Zuid, de Tellegenbuurt in de Pijp en delen van de Transvaalbuurt en de Indische Buurt in Oost.
De reden? Amsterdam had wijken, buurten, straten en portieken aangewezen waar Surinaamse Nederlanders niet meer welkom waren, ook al waren ze gewoon staatsburgers met de Nederlandse nationaliteit.
Hetzelfde gebeurde in Rotterdam. En de landelijke overheid probeerde Surinamers, die met name vlak voor de onafhankelijkheid in 1975 migreerden, over heel Nederland te ‘spreiden.’
Ik ben geboren en opgegroeid in Amsterdam, maar kende deze geschiedenis van mijn eigen stad en land niet. Ik leerde pas meer over dit discriminerende beleid toen ik het ‘Zwartboek Gesloten Wijken’ las. Dat werd in 1978 uitgegeven door de ‘Overleggroep Pensions’ en is onderdeel van de collectie van The Black Archives, een archief met duizenden boeken, documenten en andere archiefstukken rondom de geschiedenis van zwarte Nederlanders, dat ik in 2015 samen met Mitchell Esajas, Jessica de Abreu en Thiemo Heilbron heb opgericht.
Auteur: Miguel Heilbron
The Black Archives is een historisch archief en cultureel centrum waar mensen terecht kunnen voor inspirerende gesprekken, inhoudelijke activiteiten en boeken vanuit zwarte en andere perspectieven die elders vaak onderbelicht blijven.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
