‘Ik vind het belangrijk dat de verhalen over de Tweede Wereldoorlog altijd verteld blijven worden’, aldus Sjoerd Huisingh. En aangezien hij zelf ruim 16 jaar als vrijwilliger een prominente rol heeft gespeeld in de Weesper oorlogsherdenkingen, is ook zijn persoonlijke verhaal van belang.
Sjoerd werd in 1948 geboren in het dorpje Nunspeet op de Veluwe. In 1965 vertrok hij naar Amsterdam om daar een opleiding op de Sociale Academie te volgen, en daarna aanvullende opleidingen. Hij werkte als maatschappelijk werker/jeugdbeschermer in de jeugdhulpverlening en daarna ruim 20 jaar als gezinstherapeut in de kinder-en jeugdpsychiatrie, waar hij ouders en gezinnen begeleidde met kinderen met psychiatrische problemen.
In 1988 besloten hij en zijn partner om een gezin te stichten en verhuisden ze naar Weesp, omdat daar de woonmogelijkheden beter waren. Ze woonden dicht bij het station waardoor het forenzen naar Amsterdam (en later naar Hoofddorp) niet veel tijd in beslag nam. En in 2025 verruilden ze, na ruim 36 jaar, Weesp voor Utrecht om dichter bij de kinderen te wonen.
Vanaf het begin was Sjoerd actief als vrijwilliger in de Weesper gemeenschap. Eerst bij de voetbalclub ADE (Alles door Eendracht) onder meer als elftalbegeleider, scheids-en grensrechter. Ook werd hij lid van de Ouderraad van het Vechtstede College.
En in 2009 reageerde hij op een oproep in het Weesper Nieuws voor nieuwe bestuursleden van de Stichting Nationale Herdenkingen Weesp (SNHW), waar hij tot 2025 een bestuursfunctie vervulde.
Daar werd hij eigenlijk meteen ‘in het diepe’ gegooid, want ze hadden iemand nodig die op 4 mei de ceremonie bij het Monument moest leiden. Op verzoek van Weespers werd de Stille Tocht weer in ere hersteld. Ook werd het Monument vernieuwd en uitgebreid. Het door de kunstenares Lidi Buma gemaakte beeld van een weduwe met kind in een lege soldatenjas stond eigenlijk al ruim een halve eeuw verkeerd om. Er is toen besloten om dit weer neer te zetten zoals de kunstenares het had bedoeld. Op 95-jarige leeftijd kon zij tot haar grote vreugde haar creatie weer in de door haar bedoelde opstelling aanschouwen, nl. met de soldatenjas naar de toeschouwer gericht. Het Monument werd uitgebreid met een muurtje, bankje en een tekst van Mies Bouhuys.
Ook riep het bestuur een nieuwe traditie in leven: een bijeenkomst na de Dodenherdenking in de vorm van een concert of een lezing met elk jaar een ander thema. Eerst in de Laurentiuskerk aan de Herengracht en later in de Grote Kerk aan de Nieuwstad. Een bijeenkomst met verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, zoals bijvoorbeeld het verhaal van de Roma en Sinti, verteld door Lalla Weiss. En het verhaal van kinderen van NSB-ers, kinderen van ‘foute’ ouders grootouders, verteld door Jos Verlaan. En op verzoek van het bestuur maakte filmmaker Hans Quatfass een paar korte filmpjes over een aantal belangrijke inwoners van Weesp, zoals over Jan van Gent, die als soldaat sneuvelde bij de Grebbeberg. Over twee verzetsmensen en over Emma Wonder-Menko, joodse inwoonster van Weesp. Aan dit project was ook de (volgens Sjoerd ‘onvolprezen’) journalist Dick van Zomeren verbonden, amateurhistoricus/journalist en een groot kenner van de Weesper geschiedenis.
Deze filmpjes zijn nog steeds terug te vinden op Youtube een worden ook nog gebruikt in Weesp.
Ook werd voor leerlingen van het Casparus College het Dachau -project ontwikkeld, met een driedaags bezoek aan Herinneringscentrum Dachau Niet alleen voor de jongeren, maar ook voor Sjoerd zelf een indrukwekkende gebeurtenis, Het project is helaas door de covid-crisis tot een vroegtijdig einde is gekomen.
Jaarlijks organiseert de SNHW de Kinderherdenking voor leerlingen van groep 7/8 van de Weesper basisscholen. In de Grote Kerk luisteren zij naar een lezing en daarna bezoeken zij het Monument aan de Ossenmarkt. Hier worden gedichten voorgedragen en bloemen gelegd.
In Amsterdam is Sjoerd actief als vrijwilliger, namelijk als museumdocent in het Verzetsmuseum. Daar leerde hij plaatsgenoot Dennis Koek kennen, die daar werkzaam is in de technische dienst, en wiens collectie ‘Bevrijdingsmemorablia’ momenteel tentoongesteld wordt in Museum Weesp. Een wel heel bijzonder item uit de collectie van het Verzetsmuseum heeft een centrale plek gekregen in deze tentoonstelling getiteld ’80 jaar Vrijheid’: de feest- of bevrijdingsrok van Mies Bouhuys. Hij hangt nu in volle glorie in een van de museumvitrines. Naast de foto uit 1945 waarop Mies hem draagt, vrolijk dansend op het Weesper singel, met een uitgelaten, bevrijde, menigte.
In Weesp was Sjoerd, tot zijn verhuizing, ook actief als voorzitter van de Stichting Jubal en stadsgids namens de Historische Kring Weesp.
Auteur: Otto Haan
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
