English:
My name is Khalil Khoury. I’m a musician (Qanun player) and sound engineer. Photography has also played a meaningful role in my life since a young age. While music played the leading role for many years, I’ve recently returned to photography after realizing a deep connection between the two. I now see photography as the visual counterpart of musical composition—a way to express emotion, structure, and rhythm through imagery.
Recently, I was commissioned by the City of Amsterdam, Nieuw-West District, to create a series of pictures about Nieuw-West for Amsterdam’s 750th anniversary year. That sparked the idea of capturing a place—or a structure—that holds layers of meaning. Something often overlooked or hidden, yet rich with presence. Balconies blur the line between the private and the public. Open enough to be seen, yet personal enough to hold secrets, each balcony tells a different story—shared on small stages where everyday life quietly performs for anyone looking up.
Accompanying these balconies is a melody I composed that carries the same duality. It’s a solo Qanun piece—intimate, exposed, and at times vulnerable—yet shared openly across different ears and spaces. Like each balcony, it offers something personal in a place that is publicly visible. Like each story, it never reveals itself the same way twice—each time free, spontaneous, and shaped by the moment.
Dutch:
Mijn naam is Khalil Khoury. Ik ben muzikant (qanunspeler) en geluidstechnicus. Fotografie speelt al sinds mijn jeugd een betekenisvolle rol in mijn leven. Hoewel muziek jarenlang de hoofdrol speelde, ben ik recent teruggekeerd naar de fotografie, nadat ik een diepe verbinding tussen beide disciplines ontdekte. Ik zie fotografie nu als het visuele evenbeeld van muzikale compositie, een manier om emotie, structuur en ritme uit te drukken via beeld.
Onlangs kreeg ik van de Gemeente Amsterdam, stadsdeel Nieuw-West, de opdracht om een fotoserie te maken over Nieuw-West voor het 750-jarig jubileum van Amsterdam. Die uitnodiging bracht het idee tot leven om een plek—of een structuur—vast te leggen die meerdere lagen van betekenis draagt. Iets wat vaak over het hoofd wordt gezien of verborgen blijft, maar toch vol aanwezigheid zit. Balkons vervagen de grens tussen het private en het publieke. Open genoeg om gezien te worden, maar persoonlijk genoeg om geheimen te bewaren—elk balkon vertelt een ander verhaal, gedeeld op kleine podia waar het alledaagse leven stilletjes optreedt voor wie omhoog kijkt.
Bij deze balkons hoort ook een melodie die ik heb gecomponeerd en die dezelfde dubbelheid in zich draagt. Het is een solo op de qanun—intiem, openhartig en soms kwetsbaar—maar toch vrij gedeeld, voor verschillende oren en op uiteenlopende plekken. Net als elk balkon biedt het iets persoonlijks op een plek die openbaar is. En net als elk verhaal onthult het zich nooit twee keer op dezelfde manier—elke keer vrij, spontaan, en gevormd door het moment.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
