De Colombiaanse Adriana woont met veel plezier in een van de kleinste appartementen van het Begijnhof. Als kind bezocht ze tijdens vakanties met haar ouders veel verschillende landen en steden, waaronder Amsterdam. Ze zou nog minstens honderd keer het Begijnhof bezoeken, voordat ze hier daadwerkelijk kwam wonen.
“Ik was denk ik een jaar of 15 toen ik voor het eerst het Begijnhof bezocht. Met ons gezin waren we op vakantie in Europa en in onze reisgids stond een top 3 van dingen die je in Amsterdam gezien moest hebben. Het Begijnhof was er een van. Amsterdam maakte veel indruk op mij. Ik herinner me vooral dat ik de grachtenpanden heel mooi vond. Ze leken uit een sprookjesboek te komen. Vanaf dat moment droomde ik ervan ooit in Amsterdam te wonen.”
“Ik trouwde met een Nederlandse man, maar voordat we naar Nederland verhuisden, woonden we eerst in Colombia, Bolivia, El Salvador, Canada en Amerika. De huizen waarin we woonden, waren gigantisch groot. Er waren ruimtes die we nooit gebruikten en ik had echt personeel nodig om alles schoon te houden. Uiteindelijk belandden we in 2004 in Nederland. We woonden eerst in Vreeland en kochten daarna een huis in Nederhorst den Berg. De architect had zich duidelijk laten inspireren door de Amsterdamse grachtenpanden. Het leek wel of hij een stukje uit Amsterdam had geknipt en het naar de weilanden had gebracht.
‘‘Mijn twee kinderen gingen na de basisschool naar de International School Hilversum. Ik was gedurende die jaren actief in de ‘parent teacher association’ van de school. Nieuwe ouders die Nederland nog niet goed kenden, nam ik mee naar Amsterdam. We bezochten onder andere het Begijnhof en ik vertelde ze over de begijnen die hier woonden, over de twee kerken en het Mirakel van Amsterdam. Zelf kwam ik bijna wekelijks in Amsterdam en dan bezocht ik ook altijd het Begijnhof en de rooms-katholieke Begijnhofkapel. Voor mij is de kerk een plek om stil te staan bij alles wat ik heb en ervoor te bedanken.”
“Ik ben uiteindelijk wel honderd keer op het Begijnhof geweest en had nooit gedacht dat ik hier ooit zou wonen. Dat kan ook niet als je een gezin hebt. Maar nadat mijn kinderen uit huis waren, gingen mijn man en ik uit elkaar. Via een vriendin kwam ik op de wachtlijst voor het Begijnhof terecht en uiteindelijk kwam mijn appartement vrij. In december 2019 kreeg ik de sleutels. Mijn droom om in Amsterdam te wonen, was uitgekomen! Ik verhuisde op Koningsdag 2020. Vanwege corona was er geen feest in de stad en het Begijnhof was dicht voor bezoekers, maar er was wel een klein bewoonstersfeestje op het binnenplein. Het voelde alsof het een feest voor mij was. Iedereen was superlief en ik werd direct uitgenodigd om mee te feesten.”
“Ik ben echt superblij met mijn appartement, ook al is het maar 30m2. Op de derde verdieping heb ik nog een kast van 4m2, dat is mijn walk-in closet. Ik neem iedere keer twee setjes mee naar beneden, zodat ik een paar dagen vooruit kan. Doordat ik nu zo klein woon, kon ik nauwelijks spullen meenemen. Dat bevalt me goed; ik heb inmiddels geleerd om heel efficiënt te leven en te reizen. Ik ben sowieso geen verzamelaar en heb nooit moeite gehad met afscheid nemen van spullen uit mijn verleden. Ik voel dat voorwerpen een bepaalde levensduur hebben en hun eigen vaste tijd hebben om met jou verbonden te zijn. Je moet elke dag een boek kunnen sluiten en dat is prima; ik hou van verandering.”
“Mijn appartement ligt op de eerste verdieping en is perfect qua sfeer, ligging en lichtinval. Het voelt heel goed als ik thuiskom; als een mooi ingerichte chique hotelkamer met mooie ornamenten aan het plafond. Ik heb geen tuin, maar dat mis ik niet: in de zomer heb ik alle terrasjes en grachten van Amsterdam binnen handbereik. Ik geniet van de levendigheid van de stad en kan uren kijken naar mensen en bootjes. Het grote voordeel van wonen op het Begijnhof is dat je midden in het centrum op een heel rustige plek woont. Ik heb absoluut geen geluidsoverlast. Ook heb ik geen last van de toeristen, ik vind het juist fijn dat ze genieten van ons prachtige Begijnhof. De bezoekers maken het Begijnhof tot een levende plek.”
“Ik droomde ervan ooit in Amsterdam te wonen”
“Natuurlijk is er sprake van sociale controle, bewoonsters houden elkaar in de gaten. Dat betekent ook dat als er iets met je aan de hand is, er altijd mensen in de buurt zijn om je te helpen. Je woont hier niet helemaal alleen en dat geeft mij een veilig gevoel. Alle bewoonsters van het Begijnhof moeten zich houden aan bepaalde regels. Zo mogen hier geen mannen, kinderen en huisdieren wonen. Katten zijn inmiddels wel toegestaan in verband met de rattenoverlast. Als ik om 7 uur in de ochtend naar mijn werk ga, zie ik wel eens een muis op het binnenplein lopen, maar een rat heb ik gelukkig nog nooit gezien. Ik vind het jammer dat kinderen hier niet langer dan een paar nachten mogen logeren. Ik heb er natuurlijk ook niet echt ruimte voor, maar als moeder vind ik het heel belangrijk om mijn kinderen in de buurt te kunnen hebben. Gelukkig wonen ze nu allebei in Amsterdam, dus ik zie ze heel vaak. Ik hoop in de toekomst op een plek te wonen waar ik mijn kinderen en kleinkinderen kan ontvangen. Het maakt niet uit waar dat is, als het maar in de buurt is van mijn kinderen. Ik ben superflexibel en vind alles goed. Als ik echt oud ben, zou ik misschien wel terug willen naar Colombia. Daar is de zorg veel beter. Ik ben ervan overtuigd dat alles in mijn leven op het juiste tijdstip gebeurt. Ik zal het Begijnhof verlaten zodra het tijd is. Niet vroeger, niet later, maar precies op het juiste moment.”
Initiatiefneemster van het project: Adriana Charria Cortes Auteur: Esther Smid
Op Internationale Vrouwendag op 8 maart 2025 verscheen het boek Achter het hekje met unieke portretten in woord en beeld van 25 bewoonsters van het Begijnhof in Amsterdam.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
