Anne Frank liet niet alleen haar beroemde dagboek na, maar ook een muur vol met plaatjes. Tussen 1942 en 1944 plakte ze 74 afbeeldingen op de muren van haar kamer in het Achterhuis. Haar vader nam veel van deze ansichtkaarten en tijdschriftknipsels mee naar hun schuilplaats, en helpers zoals Bep Voskuijl brachten nieuwe tijdschriften waaruit Anne afbeeldingen knipte. Vandaag de dag zijn er nog 52 afbeeldingen zichtbaar, beschermd achter plexiglas in het Anne Frank Huis.
De plaatjes en knipsels laten zien hoe Anne droomde van filmsterren, royalty, kunst en natuur. Anne’s fotomuur is een soort visueel dagboek. Ze droomde bijvoorbeeld van Hollywood, wat blijkt uit knipsels van Amerikaanse filmsterren en een kort verhaal dat ze schreef. Maar er hangen ook reproducties van kunstwerken van Rembrandt en Hobbema. Het ophangen van nieuwe afbeeldingen lijkt op de manier waarop jongeren tegenwoordig sociale media gebruiken om hun persoonlijkheid te laten zien.
“Zo hing ze een foto op uit de Libelle van een jong meisje,....”
De afbeeldingen op Anne’s muur weerspiegelen niet alleen haar veranderende persoonlijkheid, maar ook de levens van andere vrouwen in Amsterdam. Zo hing ze een foto op uit de Libelle van een jong meisje, Marijke Delmonte, genomen door de Joodse fotografe Maria Austria. Beide vrouwen waren tijdens de oorlog ondergedoken, net als Anne zelf. Anne’s fotomuur is meer dan een reflectie van haar dromen; het is een symbool van de wonderlijke verbondenheid van alle mensen die in Amsterdam leefden en leven.
Dit verhaal is gebaseerd op een hoofdstuk van Diederik Oostdijk in Amsterdam Diaries, Life Writing and Identity. Urban Lives (Amsterdam University Press 2025). Redactie: Marleen Rensen, Leonieke Vermeer, Laura van Hasselt en Ernestine Hoegen). Vanaf 24 oktober gratis online te lezen.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
