Mohamed Bouhali – of Mo, zoals hij door iedereen wordt genoemd, is een echte Weesper, met Marokkaanse roots. Hoewel hij in Naarden werd geboren is Mo een begrip in Weesp. Zijn cafetaria op de Slijkstraat is niet alleen een plek voor een lekker frietje, maar ook een plek om je hart te luchten en een wijs advies van Mo te krijgen.
In 2010, midden in de financiële crisis, besloot Mo om de bankenwereld vaarwel te zeggen en nam hij cafetaria Intersnacks over. Hij is niet alleen ondernemer, maar probeert ook een aanspreekpunt (een mentor) voor de jongeren te zijn in Weesp. “Ik probeer echt naar ze te luisteren en hun belangen te begrijpen. Ik ben ook betrokken bij activiteiten waar jongeren aan kunnen deelnemen, zoals voetbal. Tijdens die momenten probeer ik niet alleen over voetbal te praten, maar ook over belangrijke zaken, zoals de verkiezingen of andere maatschappelijke onderwerpen. Het is belangrijk om hen bewust te maken van wat er in de samenleving gebeurt.”
Mo weet, uit eigen ervaring, hoe belangrijk het is dat jongeren de tijd nemen om uit te vinden wat ze écht willen doen. Het lijkt erop dat ze vaak tijd tekortkomen, vaak door een onzorgvuldige planning Er is zoveel afleiding, vooral door social media en technologische ontwikkelingen, dat ze soms niet de kans krijgen om na te denken over hun toekomst. “Het onderwijssysteem zou ook herzien kunnen worden. Sommige opleidingen zijn tegenwoordig te breed; Commerciele economie bijvoorbeeld. Ik heb nog nooit een vacature gezien met de tekst: “Gezocht commercieel econoom”. Jongeren moeten meer de tijd nemen om te ontdekken waar hun passies liggen, en als ze daar hulp bij nodig hebben dan moet die hulp beschikbaar zijn.”
“Af en toe vraag ik me af of wij nog wel in een samenleving leven. Misschien is het tijd om dat woord te veranderen naar ik-leving. Als je het nieuws volgt, lijkt het erop dat iedereen denkt gelijk te hebben en dat automatisch betekent dat dan dat jij ongelijk hebt. Dat is behoorlijk heftig. Altijd die tweestrijd: als ik gelijk heb, heb jij ongelijk. Maar waarom kunnen we niet gewoon allebei gelijk hebben, of allebei een beetje gelijk of allebei ongelijk? Soms moet je gewoon je verlies kunnen nemen. Maar je merkt dat het empathisch vermogen vaak ontbreekt, bewust of onbewust, en dan wordt het al snel wat negatiever. Het is belangrijk om ook na een overwinning te kunnen zeggen dat we misschien een keer onterecht hebben gewonnen of ongelijk hadden, om als verliezer eerlijk te zijn en je verlies te erkennen, de ander terecht heeft gewonnen of gelijk heeft.”
“Altijd die tweestrijd: als ik gelijk heb, heb jij ongelijk. Maar waarom kunnen we niet gewoon allebei gelijk hebben, of allebei een beetje gelijk of allebei ongelijk?”
De tijden veranderen en de dialoog en omgangsvormen in de samenleving ook. Door steeds het gesprek aan te gaan probeert Mo te voorkomen dat jongeren in negatieve gedragingen vervallen. “Het begint allemaal met bewustwording en acceptatie. Ik probeer hen te laten begrijpen dat het oké is om van mening te verschillen en dat het niet altijd gaat om winnen of verliezen. Het is belangrijk om negativiteit te vermijden en open te staan voor verschillende perspectieven. Een samenleving waarin mensen elkaar respecteren, ongeacht verschillen in mening of achtergrond. En vooral een plek waar jongeren de ruimte krijgen om te groeien, te ontdekken en positieve bijdragen te leveren aan de gemeenschap.
Het lijkt alsof de jeugd vandaag de dag erg beïnvloed wordt door oppervlakkige en materialistische waarden en dat is iets waar ik me zorgen over maak. Ze worden blootgesteld aan een cultuur van excessen en overdaad, terwijl het belangrijk is om te waarderen wat je hebt. Soms lijken ze te streven naar beroepen die veel geld en status beloven, zonder echt te overwegen wat hen gelukkig maakt. Ze willen misschien een levensstijl zoals ze die op sociale media zien, in plaats van na te denken over wat hen voldoening geeft. Ik probeer hen bewust te maken van het belang van tevredenheid en het najagen van iets waar ze echt gepassioneerd over zijn. Ik wil dat ze begrijpen dat succes niet alleen gaat over materiële rijkdom, maar ook over persoonlijke vervulling.
Sommigen staan open voor het idee en realiseren zich dat ze hun eigen pad moeten volgen. Anderen zijn nog steeds gevangen in de druk van sociale verwachtingen. Het is een uitdaging, maar ik blijf proberen hen positieve perspectieven bij te brengen.”
“Het is belangrijk voor ouders om open gesprekken te voeren met hun kinderen en hen aan te moedigen hun passies te ontdekken. Ouders moeten een gezond evenwicht vinden tussen het stellen van doelen en het laten bloeien van de eigen interesses van hun kinderen. En bovenal, de nadruk leggen op het belang van geluk en voldoening in plaats van oppervlakkige prestaties.”
“Weesp is altijd een verbindingsstad geweest met haar unieke ligging aan de Vecht en het station/spoornetwerk; op 15 minuten afstand van Amsterdam, Hilversum en Almere en een half uur van Utrecht. Dan hoop je natuurlijk dat, als je dan fuseert met een grote gemeente als Amsterdam, alles zo vlekkeloos gaat als mogelijk. Grote veranderingen gaan vaak gepaard met periodes van wennen. Na de fusie is de bureaucratie een stuk groter geworden en de besluitvorming duurt veel langer. Elke verandering is een beetje onwennig in het begin, maar wij gaan proberen er het beste van te maken.”
“Voor Weesp hoop ik op behoud van onze identiteit, ondanks eventuele veranderingen. Dat we een stad blijven die trots is op haar geschiedenis, haar verbindingen en haar unieke karakter. Weesp de stad binnen de gemeente Amsterdam. En natuurlijk, dat we blijven streven naar een duurzame en leefbare omgeving. We moeten koesteren wat we hebben en tegelijkertijd openstaan voor positieve veranderingen. Dat evenwicht vinden is cruciaal. Ik hoop op een toekomst waarin jongeren de ruimte hebben om te groeien, te leren en te gedijen. In een omgeving die hen ondersteunt, kansen biedt en waar ze zich veilig voelen. En laten we niet vergeten, het is ook belangrijk dat ze betrokken zijn bij beslissingen die hun toekomst beïnvloeden. En dit niet alleen voor hen, maar voor iedereen. We moeten streven naar een samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft en waarin we respectvol met elkaar omgaan.”
Auteur: Maria Mihailova.
Ongekend Weesp is een project in het kader van Amsterdam 750.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
