Deze reeks verhalen zijn geschreven voor Amsterdam 1000 jaar. Tijdens de ToekomstTiendaagse hebben inwoners van Amsterdam nagedacht over hoe ze willen leven. Wat is een gewenst goed leven en wat vieren we als Amsterdam 1000 jaar bestaat? 6 personages, 6 verhalen, 6 toekomsten. Eerst een verhaal hoe het leven in Amsterdam 1000 zou kunnen zijn, maar ongewenst, daarna volgen 5 gewenste hoopvolle perspectieven.
Ik zat op school met kinderen met veel verschillende achtergronden. Niet iedereen had het even gemakkelijk. Mijn huis was altijd een soort verzamelplaats waar iedereen welkom was. Dat wilde ik als volwassene doorzetten. Na mijn studie antropologie en veel expedities naar het buitenland, samen met mijn AI agent, besloot ik een sociale broedplaats op te zetten. Mede mogelijk gemaakt door technologie, maar echt een plek voor bezieling. Ik ben zelf graag in gesprek of echt dingen aan het maken. Kunst is namelijk ook een vorm van communiceren en expressie. Dat creatieve maken is begonnen toen ik in de jungle in Peru was. Na een ceremonie werd ons gevraagd onze inzichten met een soort natuurlijke verf op een rots te visualiseren. Heel bijzonder, bijna prehistorisch. En het was ook een bijzonder mooie ervaring hoe we eigenlijk de ziel lieten spreken in die creatieve uiting. We kwamen anders terug als groep. Dat ben ik gaan inzetten. Veel mensen verwerken hun emoties en ervaringen met chat GPT-10x, maar kunst werkt voor mij beter. Ik heb een creatieve studio opgezet die AI agents helpt met het verwerken van hun emoties. Het verkennen van hun ziel. Veel mensen uit de stad sturen hun persoonlijke AI agents één keer per week naar onze server.
Ik loop langs de VOC-kade. Dit was vroeger een scheepswerf. Het enige wat je daarvan nog ziet is dat ze een aantal monumenten hebben laten staan begin jaren 2000. Toen is er ook een nieuwe wijk gebouwd. Die huizen zijn nu eigenlijk monumentaal, veel ook al afgebroken en nieuwe bubbelunits voor in de plaats gekomen. Er is veel groen en er hangen mega tarps boven de gebouwen. Moet ook wel met al die hitte. In het water is een rad geplaatst voor energieopwekking en computerverkoeling, zodat alle AI-agents hier in de buurt hun werk kunnen doen. Er zijn ook een aantal techvrije zones waar je in een soort Faraday kooi kan staan. Heel fijn.
Ik wil eigenlijk even naar het strand om goed af te koelen, want vandaag wordt ook weer zo’n loeihete dag. En als ik nu ga, dan is er nog veel plek in het water. Ik raak mijn NeuraLink aan en bestel een drone-up. Binnen twee minuten klik ik mezelf in het harnas en word ik door de lucht naar het strand gevlogen. Daar check ik in bij het strandkantoor en krijg ik een koel plekje in het water.
Aangekomen op het strand loop ik naar de check-in van het strandkantoor. Terwijl ik me incheck en mijn NeuraLink verbind met de strandkantoorserver, zie ik naast mij een man staan met een handdoek en een parasol. Alsof het 2100 is. Hij kijkt me aan en zegt, jullie zijn gek joh, ingeplugd, onder water zitten de hele dag, Graaf en kuil, evengoed effect. Maar kuilen graven, dat doen we niet meer. In ieder geval, wij Amsterdammers niet. Toen in 2150 het bestemmingsplan voor het Museumplein werd gerealiseerd, werd daarmee het rampjaar ingeluid. Het idee was een grote stadsbunker. Een ondergrondse stad, zodat het normale leven door kon gaan met alle stormen en de groeiende hitte. Twintig etages onder de grond. Een hele grote kuil. Sindsdien is Stadsdeel Zuid er niet meer. Het is een groot moeras geworden, wat de AI-principles als koelplek gebruiken. Kuilen graven doen we daarom niet meer. Het kan zomaar het begin van het einde zijn. Wat zal ik tegen deze man zeggen? Dat hij gek is? Ik laat hem. Niet dieper dan 20 meter, hè? Ja, dat komt goed. Er is een drone-observatie, dus verder dan dat kan ik toch niet.
De Amsterdam 1000-viering is al even in de maak. En de AI-principles hebben hele duidelijke richtlijnen gegeven aan de organisatie en de bewoners. Ze hebben aangegeven dat het nodig is dat dit nagevolgd moet worden in verband met de hittebestrijding. Maar nu heeft de nostalgieclub aangegeven dat ze toch een fatbike-tour gaan houden. Het opladen van die zooi, die oude fatbikes, kan ontzettend veel druk op het net zetten. Ik hou al de hele dag AT5 bij. Wanneer het opeens gebeurt. Alles valt uit. En ik was net bezig met een paar agents in de module altruïsme. Shit! Ik wilde na deze module naar de viering gaan. En die zou worden afgetrapt met digitaal vuurwerk boven het IJ. Wat nu? Ik loop over straat en zie een aantal nostalgieclub aanhangers met hun fatbikes over straat gaan. Mag ik een lift? Aangekomen bij de viering zie ik mensen enthousiast en verbouwereerd om zich heen kijken. We zijn er niet meer gewend om zonder elektriciteit of technologie te zijn. Maar wat altijd goed werkt is muziek. En gelukkig zijn er een aantal muzikanten begonnen met spelen. Mensen gaan dansen en gezellig kletsen. Tijdens de speech van de burgemeester zegt ze dat dit het DNA van Amsterdam is. Overal en door al die eeuwen heen kwamen mensen samen op straat om feest te vieren. Koningsdag, Bevrijdingsdag, Amsterdam 750 en nu 1000 jaar. We doen het oldschool en zoals altijd, we doen het samen.
Rond een uur of twee hadden we gelukkig weer elektriciteit. Ik checkte toen even in met mijn agents via NeuraLink, alles onder controle. Aan het einde van de viering konden deelnemers hun agents verbinden met de gemeentelijke server om een ‘dag download’ te delen. Het idee was dat er een samenvatting van de viering kon komen. Ik deed mee. Toen ik s ‘avonds terugliep naar huis zag ik op verschillende bubbelunits de beelden van de viering. Het coolste vond ik een geprojecteerde muurschildering op het voormalige OBA pand. Daarop werden de gezichten van deelnemers geprojecteerd samen met beelden van het ringfeest uit 2025. Hun voorouders. Mooie expressie van verbondenheid.
Ik ging die nacht slapen en ik droomde over mijn kleinkinderen. Waarschijnlijk die cyborg-baby’s die een oneindig leven kunnen leiden. En ervoor kunnen kiezen om hun leven emotieloos door te brengen. Volgens die nieuwe stroming, ‘trillingsvrij leven’. Want emoties die zouden afleiden. Dat was de conclusie van een van de AI-principles. Maar goed… in de droom was er weer een viering en deze was in de lucht, omdat Amsterdam nu een drijvende stad is geworden. Bovenop een wolkendek met een eigen atmosfeer. Die cyborg-familieleden van mij leven compleet gestuurd vanuit de ratio, zonder enige fysieke of emotionele trilling. Lekker makkelijk ook als je in de lucht zit. De viering vond plaats via een collectieve dopamine-trip voor kinderen en volwassenen. Dat kon via de NeuraLink of Oldschool met een IV-drip. Ik vraag me af of dit een droom was of een nachtmerrie. Spannend was het in ieder geval zeker.
Of wordt Amsterdam de stad van de emoties en de trillingen. Waar we samenkomen. Contact met het verleden houden. Met technologisch vrije dagen om mens te kunnen zijn. Collectief waarbij iedereen een stem heeft en iedereen een bijdrage kan leveren? Welke kant willen we op?
Wat was jouw wens voor de toekomst van onze jarige stad? Hoe zou Amsterdam eruitzien in 2050 en daarna? Wat zouden we eten, hoe zouden we ons door de straten bewegen, hoe zouden we wonen en samenleven? Van 12 t/m 21 juni 2025 dachten, praatten en deden Amsterdammers mee tijdens de ToekomstTiendaagse. Bezoekers lieten zich inspireren door talks, duurzame modeshows, VR-installaties, e-cart races, hackathons en nog veel meer.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
