Ter ere van het 750-jarig bestaan van Amsterdam portretteer ik dit jaar Amsterdammers met verhalen die nauw verbonden zijn met de stad. Waar ik normaal willekeurige voorbijgangers vastleg op straat, zoek ik nu bewust naar ongeziene helden die zich inzetten voor hun buurt. Vandaag: Gianni.
English version below.
Mijn leerlingen bestaan niet op papier, maar ik herinner hen er altijd aan: “Ongedocumenteerd zijn is een ervaring, geen identiteit. Het is een omstandigheid, maar het bepaalt niet wie je bent.”
Iedereen heeft de behoefte om gezien en erkend te worden. Dat is wat ik wil bereiken met mijn weekendschool voor ongedocumenteerde kinderen: we zijn er voor hen, we helpen hen met hun huiswerk, en we zorgen ervoor dat ze begrijpen dat hun toekomst belangrijk is—niet alleen voor henzelf, maar ook voor ons allemaal.
Het runnen van een weekendschool was nooit mijn plan. Het begon allemaal na een kerkdienst, toen een vrouw naar me toe kwam en vroeg of ik haar zoon kon helpen met zijn huiswerk. Ze kwam uit Brazilië, en zij en haar zoon waren allebei ongedocumenteerd.
Ik begon haar zoon te begeleiden. Het maakte indruk, want in de tweede week bracht hij vier vrienden mee. In de vierde week begeleidde ik al tien kinderen. In de tussentijd had ik meer vrienden gevraagd om mee te helpen. Een vriend van mij bood ons zijn kantoor aan, waar we in het weekend gebruik van konden maken. Zo is mijn weekendschool voor ongedocumenteerde kinderen ontstaan. Vandaag de dag begeleiden we zo’n zestig leerlingen.
Veel van deze kinderen zijn in Nederland geboren. Ik zeg altijd dat het is alsof ze een wedstrijd spelen, maar al met een achterstand beginnen. Ze hebben twee keuzes: of gelijk te spelen, of de wedstrijd te winnen. Wat wij proberen, is hen helpen de wedstrijd te winnen, want een gelijkspel betekent dat ze vast blijven zitten in de situatie waarin ze nu verkeren.
Wat ik doe, is niet baanbrekend. Ik ben simpelweg een Amsterdammer die om andere Amsterdammers geeft. Als stad hebben we de verantwoordelijkheid om voor iedereen te zorgen die hier woont. En als de overheid die verantwoordelijkheid niet neemt, dan doe ik het.
Verschillende leerlingen van de weekendschool zijn inmiddels doorgestroomd naar het hoger onderwijs. Dit vergroot hun kansen op een permanente verblijfsstatus. Elke keer dat dit gebeurt, voel ik me ongelooflijk rijk.
Ik zei laatst tegen mijn leerlingen: “In Nederland hebben we de Quote 500, en in Amerika de Forbes-lijst, waar Elon Musk wordt genoemd als de rijkste man ter wereld. Maar ze hebben het fout. Ik ben de rijkste mens ter wereld. Want wat ik heb, is onbetaalbaar.”
Iedere maand tot oktober 2025 deel ik een nieuw verhaal, en in september 2025 volgt een tentoonstelling. Ken je iemand die een bijzondere bijdrage levert aan de stad? Mail dan een kort profiel naar humansofamsterdam@gmail.com.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
