Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië kwamen duizenden Indische Nederlanders naar Amsterdam. Repatrianten werden ze genoemd, al waren velen van hen nog nooit in Nederland geweest. Sommigen van hen hielden een dagboek bij. Eveline Buchheim en Ernestine Hoegen onderzochten in het archief van het Niod onder meer de dagboeken van Thérèse Geerlofs, Piet Oomes en Toos Avis
lle drie kwamen ze in 1946 vanuit Indonesië aan in Amsterdam. Geerlofs en Oomes waren allebei negentien jaar oud. Toos Avis was een jonge weduwe. Ze had haar man verloren in de oorlog en moest als alleenstaande moeder nu voor een dochter van zes zorgen, in een vreemd land.
“Na de zware oorlogsjaren genieten vooral de twee jongste dagboekschrijvers van hun nieuwe vrijheid. ”
Alle drie schrijven ze over de moeilijkheden die ze ondervinden in dat nieuwe land, waar het koud is, waar ze op zoek moeten naar woonruimte en werk, waar aan alles een tekort is. En natuurlijk missen ze hun familie en vrienden van thuis. Ze moeten ook heel wat bureaucratische hordes nemen. Toch is de toon in de dagboeken vaker positief dan negatief. Na de zware oorlogsjaren genieten vooral de twee jongste dagboekschrijvers van hun nieuwe vrijheid. Ze bezoeken cafés en restaurants, en gaan zo vaak ze kunnen naar de film in Cineac. Oomes gaat ook naar Ajax, en fietst naar Schiphol om vliegtuigen te spotten. Het migrantenleven is soms zwaar, maar tegelijkertijd is Amsterdam ook een stad vol avontuur en nieuwe mogelijkheden.
Dit verhaal is gebaseerd op een hoofdstuk van Eveline Buchheim en Ernestine Hoegen in Amsterdam Diaries, Life Writing and Identity. Urban Lives (Amsterdam University Press 2025). Redactie: Marleen Rensen, Leonieke Vermeer, Laura van Hasselt en Ernestine Hoegen). Vanaf 24 oktober gratis online te lezen
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
