Deze reeks verhalen zijn geschreven voor Amsterdam 1000 jaar. Tijdens de ToekomstTiendaagse hebben inwoners van Amsterdam nagedacht over hoe ze willen leven. Wat is een gewenst goed leven en wat vieren we als Amsterdam 1000 jaar bestaat? 6 personages, 6 verhalen, 6 toekomsten. Eerst een verhaal hoe het leven in Amsterdam 1000 zou kunnen zijn, maar ongewenst, daarna volgen 5 gewenste hoopvolle perspectieven.
De herberg Dit mens-zijn is een soort herberg Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid, een flits van inzicht komt als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied. Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase…….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn, ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd om jou als raadgever te dienen.
Rumi
John wordt wakker. Vandaag viert Amsterdam haar duizendste verjaardag. En ik ben zo blij dat we dat samen kunnen doen. Ik ben ambtenaar van de Oosterburg Grachtbuurt. Ik beheer het buurtbudget en ik ken alle bewoners. De Oosterkerk is een herberg waar je kan zijn. Je kan er rusten. Er liggen lichtbedden. Maar er zijn ook ronde dialoogbankjes. Muziekhoekjes en kaarthoekjes. Vorig jaar is in Dialoog besloten een grote buurtkeuken te plaatsen. De beste kokers uit de straat koken regelmatig voor de hele straat. De mens is een herberg, staat boven de deur. Je loopt erdoor naar binnen. Als ik de herberg binnen loop, voel ik me al een ander persoon worden. Ik mag er volledig zijn. Het is fijn dat ieder die binnen is, dezelfde mentaliteit heeft. En als ik even zin heb om alleen te zijn, dan ga ik gewoon niet naar binnen. Of doe ik een tukje in de rustruimte. Alles wat ik als ambtenaar regel in deze buurt, bepalen we in Dialoog in deze herberg. Dan beschrijven we eerst hoe we zelf als herberg zijn. Wie hier op bezoek is gekomen in onze binnenwereld. En wat we daarvan leren en willen in onze buitenwereld. In de binnenwereld van buurvrouw Roos was een hoop aan de hand afgelopen week. Ze voelde zich vastzitten. We hebben toen na het eten een korte danssessie gedaan. Dat leek haar te helpen. Ik voel mee met de buurtgemeenschap. We kennen elkaars binnenwereld en verlangens. De verlangens delen met elkaar in de herberg. Dan proberen we altijd meteen in het klein aan dat verlangen te voldoen. Bron verlangde gisteren aan wat vrolijkheid. Toen hebben we hem allemaal een grap verteld. Santy wilde gerechtigheid voor haar kapotgelopen rozen. We hebben nieuwe rozen gepland. Franka verlangde ernaar een leider te zijn. Zij mocht de herberg die avond afsluiten. De cultuur die we hebben is dat we voor elkaar hetzelfde wensen als voor onszelf. We doen dus altijd ons best elkaars verlangen serieus te nemen. En ermee te experimenteren. Daarbij delen we elke eerste dag van de maand onze verlangens voor de groep. En hebben we een dialoog voor welk verlangen we ons in gaan zetten.
Wat was jouw wens voor de toekomst van onze jarige stad? Hoe zou Amsterdam eruitzien in 2050 en daarna? Wat zouden we eten, hoe zouden we ons door de straten bewegen, hoe zouden we wonen en samenleven? Van 12 t/m 21 juni 2025 dachten, praatten en deden Amsterdammers mee tijdens de ToekomstTiendaagse. Bezoekers lieten zich inspireren door talks, duurzame modeshows, VR-installaties, e-cart races, hackathons en nog veel meer.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
