Het duurde tot 29 februari voordat de Tuindorpers naar hun huizen konden terugkeren. Wat zij daar zagen was meestal erger dan ze hadden verwacht: een drijfnat huis waarin alles door een dikke laag olieachtige modder was bedekt en door schimmel stuk geweekte en wit uitgeslagen bezittingen.
Een nooit meer te vergeten gebeurtenis voor Tuindorp Oostzaners. Gelukkig viel het qua slachtoffers mee. Een dode was er te betreuren: een 84-jarige weduwe die door een hartaanval werd getroffen en de dag na de overstroming dood op haar bed werd aangetroffen.
Wel was er veel schade aan huizen en centrale voorzieningen. In totaal voor 8 miljoen gulden; een fors bedrag voor die tijd. De schade aan particulieren werd ruimschoots vergoed door het Nationale Rampenfonds en de overheid. Zelfs zo gulhartig dat later het cynische grapje de ronde deed dat ze in Tuindorp Oostzaan voor het slapen gaan baden: “Heer, geef ons heden ons dagelijks brood en elk jaar een watersnood.”
Het Historisch Archief Tuindorp Oostzaan (HATO) verzameld, bewaard en verspreid kennis over de cultuur en geschiedenis van Tuindorp Oostzaan. Ze organiseren tentoonstellingen, lezingen en wandeling en hebben ook een museumwoning.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
