Helaas verloor Amsterdam in december 2021 één van haar kleurrijkste inwoners: kunstenaar Fabrice Hünd, die werd geboren in de Pijp en daar zijn hele leven woonde. In de tachtiger jaren waren in verschillende buurten van de stad veel verwaarloosde gebouwen, winkels en horecagelegenheden.
Na zijn studie aan de Rijksacademie begon Fabrice de dichtgetimmerde winkeletalages, schuttingen om bouwputten en nietszeggende muren te beschilderen, altijd met vrolijke afbeeldingen en veel kleuren.
Er zijn nog mensen, die zich de schilderingen herinneren op de 64 betonnen vlakken in de Haarlemmerhouttuinen, die plaats hebben gemaakt voor gebruik van de ruimtes, die zich daar achter bevonden.
Omdat zijn schilderingen gaandeweg verdwenen legde Fabrice zich toe op de mozaïektechniek, die duurzamer bleek te zijn. Het keramiek- en glasmateriaal, dat hij voor de mozaïeken gebruikte verzamelde hij zelf, vond hij als puin weggegooid op straat, of werd hem tijdens zijn werk aan de mozaïeken aangeboden door omwonenden en voorbijgangers. Zo ontstond er een band tussen de mozaïeken, de stad en de inwoners.
Er zijn zes Megamozaïeken, zoals Fabrice zijn werk noemde te zien in Amsterdam. Het wellicht bekendste Megamozaïek bevindt zich op het Marie Heinekenplein. Fabrice, in zijn kleurrijke zelfbeschilderde shirts en met zijn even kleurrijk beschilderde fiets, waarop hij veelvuldig en vrolijk fluitend Amsterdam doorkruiste, is niet meer te zien in de stad , maar de Megamozaïeken blijven schitteren in de kleuren, die Amsterdam zo nodig heeft.
Auteur: Cornelia Doornekamp
Dit verhaal is gebaseerd op Doornekamps hoofdstuk in Amsterdam Diaries, Life Writing and Identity. Urban Lives (Amsterdam University Press 2025). Redactie: Marleen Rensen, Leonieke Vermeer, Laura van Hasselt en Ernestine Hoegen). Vanaf 24 oktober gratis online te lezen.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
