Mahbuba Mirzoeva is geboren in Tadzjikistan, maar woont nu ongeveer 7 jaar in de winkelstraat van Reigersbos. Ze kwam hier terecht na een leven vol ups en downs. Ze kijkt terug op een fijne jeugd in Doesjanbe.
‘Ik had lieve ouders en we woonden in een mooi huis. Mijn eerste man kwam ook uit Tadzjikistan, maar studeerde in Moskou. We ontmoetten elkaar toen hij over was voor vakantie en vonden elkaar leuk. Zo is het begonnen. Na ons huwelijk zijn we in Moskou gaan wonen. Hij werkte aan de universiteit en ik zorgde voor onze drie kinderen. Helaas overleed hij op 48-jarige leeftijd, na een ziekbed van 3 jaar. Dat was een zware tijd.’
Mahbuba bleef in Moskou om te werken. Na een tijdje nodigde een vriendin haar uit om mee te gaan naar een bruiloft in Iran. Ze legt uit dat dit niet zo vreemd is, omdat haar land vroeger onderdeel was van het Perzische rijk. Daardoor kunnen mensen uit Tadzjikistan en grote delen van Iran, Afghanistan en China elkaar nog steeds begrijpen in het Oud-Perzisch.
Op die bruiloft ontmoette ze een leuke Iraanse man, die in Almere woonde. Ze hielden contact via skype. Later kwam Mahbuba ook op bezoek. De derde keer nam ze haar jongste zoon van 17 mee en zijn ze getrouwd. Het huwelijk werd helaas geen succes; na anderhalf jaar gingen ze uit elkaar. Haar zoon was zeven maanden eerder al terug gegaan naar Moskou. Hij was in Nederland toegelaten tot de universiteit, maar miste het leven daar.
Toen Mahbuba een woning in Reigersbos kreeg aangeboden, accepteerde ze die zonder te kijken. Het was wel even schrikken toen ze zonder spullen in een koude kale woning terecht kwam. Vanwege het vele lawaai in de straat sliep ze in de woonkamer. Het buurtteam was een enorme steun. Daar kon ze altijd terecht als ze er niet uitkwam met regelingen en formulieren. Haar Russische vriendinnen en Filipijnse vrienden hebben haar ook enorm geholpen tijdens haar verhuizing.
Mahbuba vertelt dat ze na haar scheiding helemaal is opgebloeid. Eindelijk vrijheid om zichzelf te ontwikkelen. Ze werd vrijwilliger bij Zuidoost TV en gaat regelmatig als cameravrouw op pad met Patrick om reportages te maken. Ze heeft veel van hem geleerd. Ook richtte ze Samanyan op, een stichting die evenementen organiseert waarin de Tadzjiekse cultuur centraal staat, bijvoorbeeld modeshows en exposities. Hier komen veel mensen uit Tadzjikistan, Afghanistan en Iran op af. Ze ontwerpt zelf kleding met Tadzjiekse motieven en kookt in buurthuizen gerechten uit haar eigen cultuur voor 30 mensen. Het is haar droom om ooit nog eens een kookboek te schrijven.
Mahbuba vindt het jammer dat Reigersbos geen buurthuis heeft waar ze haar kookkunst kan laten zien. ‘Ik zou hier ook graag evenementen willen organiseren.’ Ze houdt van muziek en dansen, feesten en karaoke. En ze praat graag met mensen. ‘Mijn familie kent mij niet meer terug. Vroeger was ik stil en teruggetrokken. Nu heb ik altijd heel veel te vertellen.’
Auteur: Anny Aartsma
Het bovenstaand verhaal is onderdeel van het boek ‘Reigersbos, 40 jaar verzameld in verhalen’, dat wordt uitgegeven door Platform Reigers (bewonersplatform van Reigersbos) in het kader van het 750 jarig bestaan van Amsterdam.
Copyright © Platform Reigers 2025
Het boek is gratis beschikbaar voor bewoners van Reigersbos. Voor anderen is de verkoopprijs € 14,95. Het aantal boeken is beperkt. OP=OP
Aanmelding kan via verhalenboek40jaar@platformreigers.nl onder vermelding ‘Reigersbos, 40 jaar verzameld in verhalen’, met naam, woonadres en emailadres.
* De verhalen die worden gepubliceerd op deze website weerspiegelen niet per se het beleid van de gemeente Amsterdam, maar zijn een creatieve uiting van de makers.
